Ο Ζωγράφος ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΡΟΥΔΗΣ στην εκπομπή Εικαστικοί Δημιουργοί

Ο Ζωγράφος ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΡΟΥΔΗΣ στην εκπομπή Εικαστικοί Δημιουργοί

Παρακολουθείστε την εκπομπή Εικαστικοί Δημιουργοί στην Εγνατία Τηλεόραση τον Ζωγράφο Μιχάλη Γκαρούδη.

Ο Ζωγράφος ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΡΟΥΔΗΣ στην εκπομπή Εικαστικοί Δημιουργοί

Παρακολουθείστε σήμερα στην εκπομπή Εικαστικοί Δημιουργοί στην Εγνατία Τηλεόραση τον Ζωγράφο Μιχάλη Γκαρούδη. www.egnatia.tv στις 23,00 live σε όλο τον κόσμο... http://www.egnatia.tv/live ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΡΟΥΔΗΣ

Aπό τον Παντελή Τσάτση «μπορεί να ονειρεύεται κανείς πάνω στα έργα του Μ. Γκαρούδη, του καλλιτέχνη που συνθέτει στις απίθανες σειρές του, αφιερωμένες στα βότσαλα, ύλη, χρώματα και φως, με μια παραισθησιακή αλήθεια. Συχνά συνδυάζει τα υλικά από ξύλα, από παλιά ναυάγια αποβρασμένα στην ακτή, σχοινιά, μεταλλικά αντικείμενα, ακόμη και πολύπτυχα υφάσματα που τονίζουν τον αινιγματικό του χαρακτήρα, σε μια πολύ αυστηρή εικαστική τέχνη. Μεγάλα κύματα ξετυλίγονται στις παράξενες ακρογιαλιές του Γκαρούδη, όπου ο ιστορικός χρόνος συγκρούεται με μια καταστροφική περιπαικτική διάθεση. Η οπτική του καλλιτέχνη δεν ανοίγει πόρτες σε χώρους όπου η φαινομενική διάσπαση ιχνογραφεί εικόνες του χάους, αλλά την μελωδική γραμμή μιας μεταφυσικής ανησυχίας, της οποίας τα στοιχεία αποτελούνται από κεφάλια σπασμένων αγαλμάτων, αετώματα ή κολώνες από γκρεμισμένους ναούς, κομμάτια από συντρίμμια... είναι όλα σημάδια από τις πληγές του χρόνου. Πρωτότυπο, εικαστικό βήμα με νεύματα στον Σουρρεαλισμό, όπου ο καλλιτέχνης, κοροϊδεύοντας τον εαυτό του για την υπερβολικά καθαρή τυπική ομορφιά, ξεστρατίζει το βλέμμα μας, το βγάζει από τα κατατόπια του για να μας οδηγήσει στην άμμο και ανάμεσα στ' αόρατα πέπλα ενός αιωρούμενου χρόνου, απ' όπου αναδύονται οι μαύροι ήλιοι της αλήθειας, ενός οράματος που καταργεί τις αποστάσεις. Αυτός ο δάσκαλος της ατέλειωτης αναζήτησης του πραγματικού - ο πιο ματιερίστας - μας αποκαλύπτει αυτό που μπορεί η τέχνη να πει. Ας συνεχίσει... όπως το κύμα, αυτό το Οδύσσειο πάθος, που οπλίζει το βλέμμα και το χέρι του Μιχάλη Γκαρούδη». Τζόσεφ Π. Σέιδερ - Ιούνιος, 1990

Σύντομο Βιογραφικό 1940 Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο 1948-1986 Ζει στην Ουγγαρία και Βουλγαρία 1955-1960 Τελειώνει Λύκειο Καλών Τεχνών Σόφιας 1960-1965 Σπουδάζει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών "Νικολάι Πάβλοβιτς" Σόφιας στην τάξη του καθηγητή Ηλία Πετρόφ 1986 - σήμερα Ζει και δημιουργεί στην Θεσσαλονίκη. 1988 Θεσσαλονίκη, πινακοθήκη "Artforum" 1989 Αθήνα, πινακοθήκη "Έρσης" 1990 Λουξεμβούργο, πινακοθήκη "Gallery 88" 1991 Θεσσαλονίκη, πινακοθήκη "Artforum" 1991 Αθήνα, πινακοθήκη "Έρσης" 1991 Λουξεμβούργο, πινακοθήκη "Gallery 88" 1992 Βιέννη, πινακοθήκη "Lotos" 1993 Αθήνα, πινακοθήκη "Έρσης" 1993 Αλεξανδρούπολη, πινακοθήκη "Μικρό καφέ" 1994 Βιέννη, πινακοθήκη "Lotos" 1995 Θεσσαλονίκη, πινακοθήκη "Artforum" 1995 Αθήνα, πινακοθήκη "Έρσης" 1996 Τρίκαλα, πινακοθήκη "Iris" 1997 Θεσσαλονίκη, πινακοθήκη "Vilka - Artforum" 1997 Αθήνα, πινακοθήκη "Έρσης" 1998 Τρίκαλα, πινακοθήκη "Iris" 1999 Σόφια, πινακοθήκη "Rajko Alexiev" 2000 Θεσσαλονίκη, πινακοθήκη "Vilka - Artforum" 2000 Βιέννη, πινακοθήκη "Lotos" 2003 Μύκονος, πινακοθήκη "Rarity" 2004 Λουξεμβούργο, πινακοθήκη "Gallery 88" 2004 Αλεξανδρούπολη, πινακοθήκη 2005 Tsatsis Projects / Art Forum Ατομικές Εκθέσεις 1965 Σόφια 1971 Παρίσι 1971 Σόφια 1978 Σόφια 1979 Μπλαγκόεβγραντ 1980 Θεσσαλονίκη, πινακοθήκη "Πανσέλληνος" 1982 Θεσσαλονίκη, πινακοθήκη "Πανσέλληνος" 1984 Θεσσαλονίκη, πινακοθήκη "Πανσέλληνος" 1986 Αλεξανδρούπολη, πινακοθήκη "Μικρό καφέ" 1987 Αθήνα, πινακοθήκη "Κρεωνίδης" από το ellinikospiti.gr

Εικαστικοί Δημιουργοί | Τηλεοπτική κιβωτός μνήμης

Sunday, 5 February 2012

Εικαστικοί Δημιουργοί | Τηλεοπτική κιβωτός μνήμης

Ο Ντίνος Γιωτόπουλος είναι γνωστός στην Β. Ελλάδα ως τηλεοπτικός παραγωγός που αναδεικνύει τις δουλειές των σημαντικών εικαστικών δημιουργών με συνέπεια τα 10 τελευταία χρόνια. Είναι καιρός να ασχοληθούμε κι εμείς με την ανάδειξη του. Από την εκπομπή του στο τοπικής εμβέλειας κανάλι της Μακεδονίας “Εγνατία TV” ο Ντίνος Γιωτόπουλος έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο αρχείο με εικαστικούς δημιουργούς από όλη την Ελλάδα με έμφαση στην Μακεδονία, τους οποίους όχι μόνο αναδεικνύει στιγμιαία, όσο διαρκεί η κάθε εκπομπή, αλλά, “αποθανατίζει” αφού δημιουργεί μία ιστορία για αυτούς, ένα αρχείο, μία ιστορική αναφορά. Στόχος του άλλωστε -όπως μας είπε- είναι μεν να προβάλλει τη δουλειά των καλλιτεχνών και να τους κάνει γνωστούς στο ευρύτερο κοινό, αλλά, και να καταγράψει τις προσωπικότητες, την πορεία και το έργο των καλλιτεχνών της Μακεδονίας ώστε να υπάρχει μια επίσημη καταγραφή, ικανή να εξυπηρετήσει μεταγενέστερες αναζητήσεις.

Καταξιωμένος εικαστικός δημιουργός και ο ίδιος ο Ντίνος Γιωτόπουλος θα πρέπει να συμβιβάσει τα συναισθήματα του με την πράξη, μεσούσης κρίσης, και συνεχίζει να αποδίδει μια ποιοτική εκπομπή κάνοντας τα μέγιστα με ελάχιστα μέσα. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του (Παναγιώτης Περπερίδης στην σκηνοθεσία, Θανάσης Καρακόλης στο μοντάζ, XPERMEDIA στην οργάνωση παραγωγής) αποτελούν μοναδικό διάλειμμα ποιοτικής προβολής του πολιτισμού στην Ελληνική τηλεόραση μέσω της συχνότητας του Εγνατία TV (κανάλι 31 ψηφιακά και 64 αναλογικά) κάθε Τετάρτη βράδυ.

Η εκπομπή σκιαγραφεί μέσα σε 40’ την πορεία ενός καλλιτέχνη, και έχει στο ενεργητικό της πολλές πρωτιές, αλλά, ακόμα περισσότερο την τιμή της διαχείρισης της υστρεροφημίας καθενός από τους δημιουργούς που έχει καταγράψει την ζωή και το έργο τους, γράφοντας -σχεδόν κυριολεκτικά- ιστορία.

Το ξεκίνημα του “ταξιδιού” του Ντίνου Γιωτόπουλου σε αυτή την πρωτότυπη δημοσιογραφία της Τέχνης έγινε από το 1999, από τα ερτζιανά και συγκεκριμένα από την συχνότητα του ιδιωτικού σταθμού Studio 3, όπου παρουσίασε για πρώτη φορά εκπομπή με τίτλο “Εικαστικές Αναφορές” και συναφές περιεχόμενο.

Αργότερα, έκανε πρόταση στο κανάλι με το οποίο συνεργάζεται τώρα, θεωρώντας την τηλεόραση καταλληλότερο μέσο διάδοσης της εικαστικής δημιουργίας, κατανόησης των έργων των δημιουργών και πιο ολοκληρωμένο τρόπο αποτύπωσης και απόδοσης της προσωπικότητας τους. “Αν με συναρπάζει κάτι περισσότερο είναι όταν άνθρωποι που θεωρούνται ιδιαίτερα εσωστρεφείς, ξεδιπλώνουν πτυχές του εαυτού τους που κανείς δεν υπέθετε ότι είχαν, στον φακό και μπροστά -μέσα- στα σπίτια των τηλεθεατών. Είτε είναι αρετές του λόγου και της σκέψης, είτε είναι ακόμα ποίηση, μουσική, άλλα ταλέντα για τα οποία ο κόσμος δίνοντας έμφαση στο γνωστότερο μέρος τους -αυτό της εικαστικής δημιουργίας- αγνοούσε. Το μεγαλύτερο κέρδος που αποκομίζω είναι η χαρά να μορφώνω παιδιά και νέους σε θέματα τέχνης, να εστιάζω την κοινή γνώμη στην προαγωγή της”.

http://artsantiquesmagazine.blogspot.com/2012/02/blog-post.html?spref=fb

Το παρθενικό βιβλίο του Εκδοτικού Οίκου του ΑΠΘ - «Διαχρονικές Δημιουργίες» της Κλειώς Δημητριάδου-Nάτση

η Εγνατία Τηλεόραση και η Εκπομπή Εικαστικοί Δημιουργοί με τον Ντίνο Γιωτόπουλο παρουσιάζουν το βιβλίο «Διαχρονικές Δημιουργίες» της Κλειώς Δημητριάδου – Νάτση που παρουσιάστηκε την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου, στις 7.30 το βράδυ, στο Τελλόγλειο,όπου εγκαινιάστηκε και η εκδοτική δραστηριότητα του Εκδοτικού Οίκου Α.Π.Θ. Στην εκδήλωση, την οποία συνδιοργάνωσαν το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ο Σύλλογος Φίλων Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών Α.Π.Θ., μίλησαν ο Πρύτανης του Α.Π.Θ. Γιάννης Μυλόπουλος, ο καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ., Μιλτιάδης Παπανικολάου, ο αναπληρωτής καθηγητής της Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. και επιμελητής του βιβλίου, Γιώργος Διαμαντόπουλος και η ιστορικός, κριτικός Τέχνης, προϊσταμένη πολιτιστικών και εικαστικών εκδηλώσεων του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου Δήμου Θεσσαλονίκης, Έλλη Καπλάνη – Κοκκίνη. Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με χαιρετισμό της ζωγράφου Κλειώς Δημητριάδου – Νάτση.
Ακολουθεί πλούσιο Ρεπορτάζ με τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση...
οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής XPERMedia για την Εγνατία Τηλεόραση...

Η ΕΓΝΑΤΙΑ Τηλεόραση και η XPERMEDIA ΣΤΗΡΊΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ
EIΚΑΣΤΙΚΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ
Παρουσίαση : Ντίνος Γιωτόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Παναγιώτης Περπερίδης
Μοντάζ : Θανάσης Καρακόλης
Οργάνωση Παραγωγής :XPERMEDIA www.xpermedia.blogspot.com
Παραγωγή : ΕΓΝΑΤΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

από το
http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=7&artid=122062

Το παρθενικό βιβλίο του Εκδοτικού Οίκου του ΑΠΘ - «Διαχρονικές Δημιουργίες» της Κλειώς Δημητριάδου




Ο πολυαναμενόμενος Εκδοτικός Οίκος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εγκαινιάζει την δραστηριότητα του με το βιβλίο «Διαχρονικές Δημιουργίες» της Κλειώς Δημητριάδου – Νάτση, που θα παρουσιαστεί την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου, στις 7.30 το βράδυ, στο Τελλόγλειο.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται εκτός από τις φωτογραφίες έργων της ζωγράφου, ενημερωτικό υλικό για τις διαστάσεις, την ύλη και τη χρονολογία, το οποίο κατανέμεται σε 35 ενότητες και διθυραμβικές κριτικές ανθρώπων της Τέχνης γενικώς, αλλά και ιστορικών της Τέχνης, όπως Μ. Ανδρόνικου, Λ. Πολίτη, Μ. Καλλιγά και Χ. Χρήστου.

Στην εκδήλωση, θα μιλήσουν ο Πρύτανης του Α.Π.Θ. Γιάννης Μυλόπουλος, ο καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ., Μιλτιάδης Παπανικολάου, ο αναπληρωτής καθηγητής της Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. και επιμελητής του βιβλίου, Γιώργος Διαμαντόπουλος και η ιστορικός, κριτικός Τέχνης, προϊσταμένη πολιτιστικών και εικαστικών εκδηλώσεων του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου Δήμου Θεσσαλονίκης, Έλλη Καπλάνη – Κοκκίνη. Η παρουσίαση θα ολοκληρωθεί με χαιρετισμό της ζωγράφου Κλειώς Δημητριάδου – Νάτση.


Σχολίασαν περί του λευκώματος...

«Η τιμώμενη δημιουργός με τη σύσταση του Ιδρύματος φρόντισε όχι μόνο οι νεότερες γενιές να έχουν τη χαρά να απολαμβάνουν τις διαχρονικές της δημιουργίες, αλλά και να είναι κοντά στους νέους δημιουργούς με τη θέσπιση ετήσιας υποτροφίας «Κλειώ Νάτση» για προπτυχιακούς ή μεταπτυχιακούς φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών (κατά προτίμηση του Α.Π.Θ.) οι οποίοι διακρίνονται για το έργο, αλλά και το ήθος τους. Νιώθουμε, λοιπόν, περήφανοι που την τιμάμε όχι μόνο για το έργο της, αλλά και γιατί ξέρει να επιβραβεύει και η ίδια τους άξιους και ικανούς», σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου ο Πρύτανης του Α.Π.Θ. και πρόεδρος του νεοσύστατου «Ιδρύματος Γεωργίου και Κλειώς Νάτση», Γιάννης Μυλόπουλος.

Ο επιμελητής του βιβλίου, κ. Διαμαντόπουλος στο εισαγωγικό του σημείωμα τονίζει πως «το έργο της Νάτση κινείται μέσα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού εξπρεσιονισμού, όπως διαμορφώθηκε με διάφορες προσμίξεις, αλλά με το δικό της προσωπικό αποτύπωμα και εκφραστική δύναμη. Συνθετικά το έργο της βασίζεται στο συνδυασμό αυστηρής οργάνωσης και έμφασης στα αντιθετικά στοιχεία. Ο χώρος της ζωγραφικής της είναι πολυδιάστατος: άλλοτε επίπεδος στην προσπάθειά της να προβάλει συγκεκριμένα στοιχεία (ιδίως γεγονότα), άλλοτε προοπτικός, προκειμένου να τοποθετεί τα δρώμενα κατά την αξιολογική τους σπουδαιότητα και άλλοτε χωροχρονικός, αποδίδοντας πραγματικές ή ονειρικές καταστάσεις, μνήμες ή εντυπώσεις. Μορφικά υπάρχει εναλλαγή των σκληρών με τα μαλακά σχήματα και των αυστηρών γεωμετρικών με τα βιόμορφα οργανικά, ενώ απαντάται περιορισμός των περιγραφικών στοιχείων, προκειμένου να αποκτήσουν μεγαλύτερο βάρος τα συστατικά χαρακτηριστικά».

Σύμφωνα με το κείμενο του καθηγητή Ιστορίας της Τέχνης και κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ., Μιλτιάδης Παπανικολάου, «η πλέον, ίσως, εμβληματική καλλιτέχνης της σύγχρονης ελληνικής τέχνης είναι η Κλειώ Νάτση-Δημητριάδου, μια καλλιτέχνης από τη Θεσσαλονίκη που πάνω από εξήντα χρόνια ζωγραφίζει ακατάπαυστα, έχει δημιουργήσει ένα απόλυτα προσωπικό ύφος με μία γραφή, που πέρα από τις επιρροές, εκφράζει την αυστηρή προσήλωσή της στις καθαρές αξίες μιας δημιουργικής και βαθύτατα πνευματικής τέχνης. Η Κλειώ Νάτση είναι η «η Γυναίκα της Θεσσαλονίκης», είναι η καλλιτέχνης που με την πολυσχιδή δράση και την ακούραστη συμπεριφορά από τα χρόνια ακόμα των σπουδών της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, κατάφερε να εκπροσωπεί σήμερα τον κοσμοπολιτισμό της πόλης, τους μύθους και την ιστορία της, το πολύχρωμο περιβάλλον και τους ανθρώπους της.

Θανάσης Μπακογιώργος

Θανάσης Μπακογιώργος.

Γεννήθηκε το 1942 στη Μαυρομάτα Ευρυτανίας. Από το 1974 ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε σκηνογραφία και διακόσμηση στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο του τον Β. Βασιλειάδη. Το 1975 δημιούργησε το Κέντρο Τέχνης και Λόγου "Πανσέληνος", που επί δώδεκα χρόνια ανέπτυξε αξιόλογη εκθεσιακή δραστηριότητα και καλλιτέχνες τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, κυρίως από το χώρο των Βαλκανίων. Έκανε είκοσοι ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές. Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Θανάσης Μπακογιώργος, Λούη 6, 54622 Θεσσαλονίκη, τηλ.             2310 227487 begin_of_the_skype_highlighting            2310 227487      end_of_the_skype_highlighting

  Η ΕΓΝΑΤΙΑ Τηλεόραση και η XPERMEDIA ΣΤΗΡΊΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ

                                            EIΚΑΣΤΙΚΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

Παρουσίαση : Ντίνος Γιωτόπουλος

Διεύθυνση Φωτογραφίας : Παναγιώτης Περπερίδης

Μοντάζ : Θανάσης Καρακόλης

Οργάνωση Παραγωγής :XPERMEDIA   www.xpermedia.blogspot.com

Παραγωγή : ΕΓΝΑΤΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ 

=========================================================================

Ἡ ζωγραφική τοῦ Θανάση Μπακογιώργου
στό μεταίχμιο λαϊκῆς καί ἔντεχνης ἔκφρασης

Κάτια Κιλεσοπούλου
Δρ. Ἱστορικός τῆς Τέχνης


Ἀντλώντας ἀπό τή λαϊκή τέχνη καί τά παιδικά του βιώματα, ὁ Θανάσης Μπακογιῶργος ἐξελίχθηκε σέ συνεχιστή τῆς ἑλληνικῆς εἰκονογραφικῆς παράδοσης.
   Παρόλο πού ἦλθε σέ ἐπαφή μέ τά μοντέρνα καλλιτεχνικά ρεύματα, ζώντας γιά ἕνα διάστημα στό ἐξωτερικό καί φιλοξενώντας στή γκαλερί του «Πανσέληνος» ποικίλες τάσεις τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς τέχνης, ἦταν τά ὁράματα ἀπό τούς θρύλους καί τίς ἀνεξίτηλες ἐντυπώσεις τοῦ γενέθλιου τόπου κατά τήν παιδική καί ἐφηβική του ἡλικία αὐτά πού ἀναβίωσαν στήν ὥριμη περίοδο τῆς ζωγραφικῆς του.
   Τίς σκληρές συνθῆκες διαβίωσης –ὀρφάνια, ἀνέχεια, καταστροφές πολέμου– ἀντιστάθμιζαν ἡ ἐπαφή μέ τή μαγική φύση τῆς Εὐρυτανίας, τῶν Ἀγράφων, τά παραμύθια τῶν γιαγιάδων γιά τούς νεραϊδότοπους, τά ξωτικά τῶν ποταμιῶν καί γεφυριῶν, οἱ διηγήσεις γιά τά κατορθώματα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ '21, ἡ ὀμορφιά τῶν πετρόκτιστων σπιτιῶν μέ τίς πλουμιστές ἐσωτερικές διακοσμήσεις. Ἡ συναισθηματική φόρτιση πού προῆλθε ἀπό τό ἀποθησαύρισμα μνήμης, πράξεων, ἔργων, βρῆκε ἀπό νωρίς ἐκφραστικό διέξοδο στή ζωγραφική καί τήν πλαστική. Τό κοκκινόχωμα τοῦ χωριοῦ τοῦ χρησίμευσε ὡς πρώτη ὕλη γιά τό πλάσιμο, σέ ἡλικία 7-10 χρονῶν, τῶν φυσιογνωμιῶν τῶν ἡρώων τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα, Καραϊσκάκη, Μπότσαρη, Κατσαντώνη, Ἀθανάσιου Διάκου, πού ἦταν συνδεδεμένοι μέ τόν τόπο.
   Ἡ πρώιμη καλλιτεχνική ἔκφραση, ἐλάχιστα ἀποδεκτή ἀπό τό περιβάλλον σέ ἐποχή πού οἱ συνθῆκες ζωῆς ἐπέβαλαν ἄλλες προτεραιότητες, τοῦ ἔδωσε ἐν τούτοις τήν πρώτη εὐκαιρία καί ἐνθάρρυνση γιά τή συνέχισή της, ὅταν τό περιοδικό «Σπίτι τοῦ Παιδιοῦ» ἄρχισε νά δημοσιεύει ἐφηβικά του σκίτσα. Χαράχθηκε μ' αὐτόν τόν τρόπο ἡ κατεύθυνση πρός τίς ἐφαρμοσμένες τέχνες.
   Κατά τή δεκαετία τοῦ '60 οἱ διακοσμήσεις ἐσωτερικῶν χώρων, τά σκίτσα, οἱ γελοιογραφίες καί εἰκονογραφήσεις ἐντύπων, τοῦ προσπόριζαν τό ἀπαραίτητο οἰκονομικό στήριγμα. Ἡ φοίτησή του στό τμῆμα σκηνογραφίας τῆς ΑΣΚΤ ἐνίσχυσε τίς γνώσεις του ὡς πρός τίς τεχνικές καί τά κατασκευαστικά μοντέλα, ἀναγκαῖα ἐφόδια γιά ἕναν καλλιτέχνη πού αἰσθάνεται μάστορας.
   Παρόλο πού ξεκίνησε ἀπό νωρίς νά σχεδιάζει μέ σινική, ἡ προσήλωση στή ζωγραφική, ἀρχικά μέ τέμπερα, χρονολογεῖται ἀπό τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ '70. Ἡ ἀνθρώπινη μορφή, κυρίως γυναικεία, καί τό ζευγάρι, κυριαρχοῦν κατά τήν πρώτη (1978-1988) περίοδο τῆς δουλειᾶς του. Ἀφαιρετική, ὀλιγόχρωμη, μέ πλατιές πινελιές ἡ διατύπωση, ἐπικεντρωμένη συνήθως σέ ἕνα πρόσωπο καί ἰδίως στό στοχαστικό, μελαγχολικό βλέμμα, στίς περιπτώσεις τῶν ζευγαριῶν ἄλλοτε λαμβάνει ἐξιδανικευμένη χροιά τρυφερῆς συνεύρεσης μέ ἔμφαση στά παραστατικά στοιχεῖα, κι ἄλλοτε συγχωνεύει τίς δύο μορφές ἀπαλείφοντας φυσιογνωμικές λεπτομέρειες. Ὁρισμένες μεμονωμένες γυναικεῖες μορφές ἀπέκτησαν σταδιακά κάτι ἀπό τό ἀπόκοσμο συγκινητικό ὕφος τῶν φαγιούμ.
   Ἀξιοσημείωτο εἶναι τό γεγονός ὅτι ἡ ἀνθρωποκεντρική θεματική ἐγκαταλείπεται ἀπό τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ '80 ὅπως καί ἡ τέμπερα. Ὁ καλλιτέχνης πλέον ἐργάζεται μέ ἀκριλικά σέ θεματικές ἑνότητες ἀπό τίς ὁποῖες ἡ ἀνθρώπινη μορφή ἀπουσιάζει παντελῶς. Οἱ ἑνότητες αὐτές, δουλεμένες συνήθως παράλληλα, μποροῦν νά κατηγοριοποιηθοῦν σέ: τοπία –ὀρεινά, παραθαλάσσια–, ἐξωκλήσια, βυζαντινές πολιτεῖες, μεσαιωνικά πολίσματα, μοναστήρια, Μετέωρα καί Ἅγιον Ὄρος. 

Τά πρῶτα γλυπτά. Μαυρομμάτα Εὐρυτανίας, 1955

   Στά τοπία, τά ἐμπνευσμένα τίς περισσότερες φορές ἀπό τή δωρική λιτότητα τῆς Εὐρυτανικῆς γεωμορφολογίας, διατηροῦν γιά ἕνα διάστημα τήν ἀφαίρεση πού παρατηρήθηκε ἀρχικά στίς ἀνθρώπινες μορφές. Χαμηλή χρωματική κλίμακα πού καλύπτει ἑνιαῖες ἐπιφάνειες μέ πινελιά δυσδιάκριτη, ἀποδίδει τούς ὀρεινούς ὄγκους καί τή χέρσα γῆ. Ἡ ἀκύμαντη θάλασσα –πότε πότε μόνο ἐλαφρά ρυτιδωμένη– καί ὁ ἐλάχιστα ἐπεξεργασμένος χρωματικά οὐρανός, λειτουργοῦν ὡς πλαίσια - φόντα στά ὁποῖα προβάλλονται τά τοπία. Ἡ προσθήκη χλωρίδας ὁδηγεῖ σέ μία ὅλο κά πιό παραστατική τοπιογραφία ὅπου βρίσκουν τή θέση τους σέ ποικίλες παραλλαγές ἀρχιτεκτονικῶν τύπων τά ἐξωκλήσια. Τήν ἔλλειψη πλαστικότητας στήν σχεδόν ἐπιπεδόμορφη σύνθεση ἀντισταθμίζει ἡ λεπτομερειακή περιγραφικότητα τῶν δένδρων καί τῆς ἀραιῆς βλάστησης.
   Ἡ σύνδεση τοῦ καλλιτέχνη μέ τό βυζαντινό παρελθόν τῆς Θεσσαλονίκης καί μέ τό Ἅγιον Ὄρος ἀναμόχλευσε ἱστορικές οἰκεῖες μνῆμες, ἀλλά ἀφύπνισε ἐπίσης τήν παιδική ὀπτική. Ἀποκλειστικό πλέον ἐνδιαφέρον στή ζωγραφική του εἶναι ἡ ἀναβίωση ἑνός ἔνδοξου, κραταιοῦ πολιτιστικοῦ παρελθόντος, μεταπλασμένου μέσα ἀπό τή φαντασία. Ὅπως ὁ λαϊκός ζωγράφος δέν αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά ἐπαναλάβει πιστά ἕνα προκατασκευασμένο πρότυπο ἀλλά διατηρεῖ τόν διηγηματικό χαρακτήρα, ἀναπροσαρμόζοντας μοτίβα καί εἰκονογραφικούς τύπους, ἔτσι κι ὁ Μπακογιῶργος χρησιμοποιεῖ ὡς ἐρείσματα παλαιούς χάρτες, κείμενα, ὀπτικά ἐρεθίσματα ἀπό ἐρειπωμένα ἤ ἀνέγγιχτα ἀπό τό χρόνο μνημεῖα, ἐκκλησιές, γεφύρια, κάστρα, μοναστήρια, τοιχογραφίες, γιά νά «ἀναστηλώσει» τελειοθηρικά καί ἄρα αὐθαίρετα, εἰκόνες τοῦ παρελθόντος, νά διηγηθεῖ τό δικό του παραμύθι μέ τήν ψευδαισθητική ἀκρίβεια αὐτόπτη μάρτυρα. Ἡ ὅλη προσέγγιση εἶναι ψευδαισθητική ὄχι μόνο λόγω τῆς σκηνογραφικῆς διαμόρφωσης τοῦ χώρου ἀλλά κυρίως, λόγω τῆς ἐξωπραγματικῆς εὐταξίας του, τῆς ἔμμονης συμμετρίας, τῆς ἀπουσίας στοιχείων τῆς καθημερινῆς ζωῆς, οὐσιαστικά τῆς ἀπάλειψης κάθε «ἐνοχλητικοῦ» ἴχνους τῶν συνηθισμένων, παρεμβατικά ἀνθρώπινων δραστηριοτήτων.
   Οἱ πανοραμικές βυζαντινές πολιτεῖες του, τά ὀχυρωμένα μοναστήρια, τά μεσαιωνικά πολίσματα καί λιμάνια, σκορπισμένα σέ λόφους καί δαντελλωτές ἀκτές, ἀποκτοῦν ἄχρονο χαρακτήρα μέσα ἀπό τά πορφυρά, τίς χρυσίζουσες ὦχρες, τό ἄπλετο φῶς, τήν ἀκύμαντη ἀτμόσφαιρα, τή χρήση πολλαπλῆς προοπτικῆς, τό πανομοιότυπο, λεπτομερειακό ἐνσταντανέ, ὡς «παγωμένες» στό χρόνο εἰκόνες.
   Ἐκτός ἀπό τή Μονεμβασιά καί τή Μυτιλήνη, οἱ περισσότερες ἀπόψεις εἶναι ἀφιερωμένες στή Θεσσαλονίκη. Προσεγγίζει τήν πόλη ἀπό ψηλά καί ἀντίκρυ. Ἀπό τίς πανοραμικές, χαρτογραφικές ὄψεις, πού ἀναβιώνουν τό θέμα τῶν vedute, περνᾶ, σά νά ἑστιάζει μέ μεγεθυντικό φακό σέ ἐπιμερισμένες ἀποτυπώσεις τή παραλιακῆς περιοχῆς τῶν λιμανιῶν, τοῦ Λευκοῦ Πύργου, τῶν μνημείων τοῦ κέντρου, ὡς τίς παρυφές τῆς πόλης πού γειτνιάζουν μέ τή φύση. Τροῦλοι, ψηλά καμπαναριά, δίρριχτες στέγες μέ ἀετωματικές ἀπολήξεις, τοξωτές πύλες, στενόμακρα πολύλοβα, παράθυρα, περιστύλια, καμαροσκέπαστες στοές, συστάδες πεύκων καί κυπαρισσιῶν, ποικίλουν τήν εἰκονογράφηση. Οἱ ἐρημωμένοι ἀπό ἀνθρώπους δρόμοι, ἡ ἀπουσία σκιοφωτισμοῦ, καί ἡ στατική σύνθεση, διαμορφώνουν μία «μνημονική εἰκόνα γιά πάντα», ἕναν ὕμνο στό ἔνδοξο παρελθόν τῆς Θεσσαλονίκης, σάν αὐτό πού φυλάσσεται στό συλλογικό ἀσυνείδητο, πέρα ἀπό ἱστορικούς σχολιασμούς καί ἀνθρώπινες ἀντιπαραθέσεις. Ἀνάλογη εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῆς Κωνσταντινούπολης.

Ἐξώφυλλα στό περιοδικό «Σπίτι τοῦ Παιδιοῦ», 1959-1962

   Ὁ καλλιτέχνης ἐξίσου ἄνετα λειτουργεῖ σέ ὅλη τήν κλίμακα μεγεθῶν, ἀπό τή μικρογραφία ἕως τίς πολύ μεγάλες διαστάσεις. Ἡ ἐπιλογή συχνά ἐλλειψοειδοῦς σχήματος στούς πίνακες ὑποδεικνύει ἠθελημένα τή συγγένειά τους μέ τίς ἀνάλογες ζωγραφιές στά παραδοσιακά ἀρχοντικά. Τά τοπία περιβάλουν μέ θαλπωρή τούς οἰκιστικούς ὄγκους τῶν ἀσφυχτικά δομημένων πολιτειῶν, ἐναρμονίζοντας κτίσματα καί περιβάλλοντα φυσικό χῶρο. Ἡ εἰδυλλιακότητα τῆς ἥμερης φύσης ἐκφράζεται πάντα φειδωλά καί διακριτικά.
   Τά ἔργα μέ θέμα τά Μετέωρα διαφέρουν αἰσθητά ἀπό ἐκεῖνα τῶν μοναστηριῶν τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ἡ προσέγγιση στά πρῶτα εἶναι καθαρά δοξαστική σέ ὕφος ὑπερεαλιστικό. Ὁ ὑπερβατικός χαρακτήρας τῶν Μετεώρων δέν ἐντείνεται μόνο ἀπό τήν ἔξαρση τῆς καθετότητας τῶν βράχων –μοιάζουν στυλίτες ἅγιοι– ἤ τῆς φανταστικῆς μοναστικῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἀλλά καί ἀπό τό ἀντιρεαλιστικό χρῶμα, κόκκινο, χρυσό, γαλάζιο. Ἐνῶ στά Ἁγιορείτικα μοναστήρια ἐπικρατεῖ ἕνας ἀποστασιοποιημένος ρεαλισμός, λές καί ἀποσύρεται εὐλαβικά ἡ ἀνάγκη προσωπικῆς ἑρμηνείας πού ὑπό τήν στενή ὑποκειμενική ἀντίληψη θά τόνιζε ἤ θά παρέλειπε κάτι ἀπό τήν καταγραφή μίας χιλιόχρονης πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς.
   Ὁ χειρωνακτικός χαρακτήρας τῆς παραδοσιακῆς τέχνης ἄσκησε ἀδιάπτωτα τή γοητεία του στόν Μπακογιῶργο. Ταυτισμένος μέ τή νοοτροπία τοῦ λαϊκοῦ τεχνίτη πού εὐχαριστιέται νά ἐκφράζεται ζωγραφίζοντας τοίχους, ταβάνια, σεντούκια, ὡς ἕνας σύγχρονος μαΐστρος, ἐπιδίδεται χρόνια τώρα στή δημιουργία τῶν ἴδιων γνώριμων ἀπό τόν 18ο αἰώνα διακοσμήσεων σέ ἰδιωτικούς καί μοναστηριακούς χώρους.
   Γεωμετρικά σχέδια, μπαρόκ καί ροκοκό ἀνθικές συνθέσεις, δροσερές κοπέλες μέ περιστέρια ἤ κάνιστρα ἀφθονίας στά χέρια, σκηνές ἐρωτευμένων, τραγουδιστάδες, καλοτάξιδα καράβια, μικρογραφίες λιμανιῶν καί πόλεων, εἶναι τά μοτίβα πού διακοσμοῦν ξύλινες ὀμφαλωτές ὀροφές, περίτεχνους καθρέπτες, κασέλες, μουσάντρες, φεγγίτες.
   Τά ἔργα τοῦ Μπακογιώργου ἔχουν ἰδιαίτερη ἀπήχηση στό εὐρύτερο κοινό. Τό γεγονός αὐτό εἶναι εὐεξήγητο, διότι σέ ζοφερούς καιρούς ὅπως οἱ δικοί μας, κατά τούς ὁποίους τρόποι καί ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς κινδυνεύουν ἀπό τόν ἀφελληνισμό, ἡ ἐπιστροφή σ' ἕνα ἐξιδανικευμένο, εὐήμερο παρελθόν, προσφέρει δοκιμασμένο καταφύγιο. Παραμυθική λοιπόν ἡ τέχνη του μᾶς ταξιδεύει πέρα ἀπό τήν ἀνασφάλεια τοῦ παρόντος.

=========================================================================

Αὐτοβιογραφικό σημείωμα

Θεσσαλονίκη, 2009

Γεννήθηκα τό 1942 στή Μαυροµμάτα, ἕνα χωριό τῶν Ἀγράφων τῆς Εὐρυτανίας. Τό σπίτι µας ἤτανε σχεδόν µέσα στό ἐλατοδάσος ἕνα πέτρινο κτίσµα µε ζωγραφισµένα ταβάνια καί ξυλόγλυπτες πόρτες µε παραδοσιακά λαϊκά σχέδια.

   Ἀπό τότε πού θυµάµαι τόν ἑαυτό µου ζωγράφιζα ὅπου ἔβρισκα: τοίχους, πατώµατα, καί στίς πέτρινες πλάκες τῆς αὐλῆς. Μέ πηλό ἀπ' τό διπλανό ρέµα ἔπλαθα γλυπτικές φόρµες, κυρίως µέ ἥρωες τοῦ '21. Ἀπό τότε ὀνειρευόµουνα νά γίνω ζωγράφος, καί αὐτό ἦταν βαθιά ριζωµένο µέσα µου ὅτι θά γίνει πραγµατικότητα µία µέρα. Ὁ πατέρας µου ἤτανε µετανάστης στήν Αµερική καί ἐπέστρεψε στίς ἀρχές τοῦ πολέµου, τό 1940. Στή διάρκεια τοῦ ἐµφυλίου 1945-1949 χάνει τή ζωή του µαζί µέ τόν δεκαεννιάχρονο ἀδερφό µου Βασίλη. Ἔτσι, ἔµεινα ὀρφανός σέ ἡλικία ἑπτά ἐτῶν καί χρωστῶ στή µάνα µου τό ὅτι κατάφερα νά ἐπιβιώσω καί νά σταθῶ ὄρθιος µέ ἀρχές καί ἀξιοπρέπεια. Σέ ἡλικία δεκατεσσάρων ἐτῶν ἄρχισα νά στέλνω σκίτσα ὡς ἀναγνώστης τοῦ περιοδικοῦ «Σπίτι τοῦ Παιδιοῦ». Θυµάµαι µέ πόση ἀνυποµονησία περίµενα τόν ἀγροτικό ταχυδρόµο πού ἐρχόταν καί στό δικό µας χωριό µία φορά τήν ἐβδοµάδα. Ἀξέχαστες θά µοῦ µείνουν οἱ στιγµές τῆς προσµονῆς, καί ἡ χαρά ὅταν ἔβλεπα νά δηµοσιεύεται κάποιο σκίτσο µου.

   Τό 1954 πῆγα στό γυµνάσιο Καρπενησίου καί τό 1959 συνέχισα τήν τελευταία τάξη στό νυκτερινό γυµνάσιο Παγκρατίου τῆς Ἀθήνας. Ἐκεῖ, ὁ ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ «Σπίτι τοῦ Παιδιοῦ» µέ βοήθησε πολύ δίνοντάς µου τή δυνατότητα νά φιλοτεχνήσω µερικά ἐξώφυλλα. Τή µέρα γιά νά ἐπιβιώσω ἔκανα ταµπέλες σέ καταστήµατα καί ζωγράφιζα ταβέρνες καί καφενεῖα. Εἰκονογράφησα τή σχολική ἐγκυκλοπαίδεια «Σύµβουλος τῶν νέων», τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου Π. Ζουµπουλάκη. Ἐπίσης ἀσχολήθηκα καί µέ τή γελοιογραφία γιά 2-3 χρόνια περίπου καί δηµοσιεύτηκαν ἀρκετές στά περιοδικά ΤΑΧΥΔΡOΜΟΣ, ΠΡΩΤΟ καί ΘΕΑΤHΣ. Σπούδασα γιά δύο χρόνια σκηνογραφία καί διακόσµηση στή Σχολή Καλῶν Τεχνῶν τῆς Ἀθήνας, µέ δάσκαλο τόν Β. Βασιλειάδη. Τό 1963 ἔκανα τήν πρώτη µου ἀτοµική ἔκθεση στή Χ.Α.Ν. τῆς Ἀθήνας, ὅπου εἶχα καί τήν πρώτη κριτική στό περιοδικό «Σκαπάνη» ἀπό τόν Χρ. Γιανναρά, πού µοῦ ἔδωσε δύναµη καί κουράγιο νά συνεχίσω.

   Τό 1969 φεύγω γιά τό Λονδίνο, ὅπου εὐτύχισα νά γνωρίσω ἀνθρώπους πού µέ βοήθησαν πολύ στίς δυσκολίες πού ἀντιµετώπιζα. Ὁ Βάσος Τσιµπιδάρος, δηµοσιογράφος πού ζοῦσε στό Λονδίνο, εἶχε τήν αἴθουσα τέχνης καί βιβλιοπωλεῖο «Ἀγορά», στήν περιοχή τοῦ Μπεϋσγουῶτερ, µοῦ ἔδωσε τή δυνατότητα νά ἐκθέσω ἐκεῖ. Παράλληλα, στήν περιοχή τοῦ Κάµτεν Τάουν ὁ Κίµωνας Χαραλαµπίδης δηµιούργησε στό χῶρο τοῦ βιβλιοπωλείου «Κίµων» εἰκαστικό ἐκθετικό χῶρο καί µοῦ ἀνέθεσε τήν καλλιτεχνική ἐπιµέλεια. Ἦταν ἕνα σηµαντικό γεγονός στήν περιοχή τοῦ βορείου Λονδίνου ὅπου ὑπάρχει µεγάλη Ἑλληνοκυπριακή παροικία, καί πού µέχρι τότε δέν εἶχε νά ἐπιδείξει κάτι παρόµοιο. Στό Λονδίνο καί σέ ἄλλες πόλεις ζωγράφισα ἀρκετά νυκτερινά κέντρα καί ταβέρνες Ἑλληνοκυπρίων. Στίς ἀρχές τοῦ 1972 στό "100 Jazz Club" τῆς Oxford Street, σέ µία συνάντηση τῶν σχολείων τῆς περιοχῆς πού µαθαίναµε ἀγγλικά, γνώρισα τήν Ἰταλίδα Marisa Rea καί µετά ἀπό σύντοµο χρονικό διάστηµα παντρευτήκαµε.

   

Μέ τήν ἐπιστροφή µου στήν Ἑλλάδα στό τέλος τοῦ 1972 ἐγκαταστάθηκα µόνιµα στή Θεσσαλονίκη. Τό 1975 δηµιούργησα µαζί µέ τόν δηµοσιογράφο Γαβριήλ Λαµψίδη τό Κέντρο Τέχνης καί Λόγου «Πανσέληνος» πού ἐπί δεκατρία χρόνια ἀνέπτυξε ἀξιόλογη καλλιτεχνική δραστηριότητα µέ καλλιτέχνες ἀπ' τήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό. Ἕνας ἀπό τούς στόχους τῆς αἴθουσας ἦταν ἡ προβολή νέων καλλιτεχνῶν, καθώς ἐπίσης καί ἡ ὀργάνωση ἐκθέσεων µέ καλλιτέχνες πού προέρχονταν ἀπό τό Βαλκανικό χῶρο, Βουλγαρία, Ἀλβανία καί Ρουµανία. Γιά τή δραστηριότητα αὐτή τιµήθηκα µέ εἰδικό µετάλλιο ἀπ' τό Βουλγαρικό Κράτος γιά τή συµβολή καί ἀνάπτυξη τῶν Ἑλληνοβουλγαρικῶν σχέσεων στόν τοµέα τῶν τεχνῶν.

   Ἀκολουθεῖ τό 1979, ἡ «Πορφύρα» ἕνας νέος χῶρος, ἐργαστήρι καί κατάστηµα παράλληλα, ὅπου µπόρεσα με τήν συνεργασία τής γυναίκας μου, νά προσφέρω µία εὑρεία ποικιλία καλλιτεχνηµάτων τῆς δουλειᾶς µου, ὅπως καθρέφτες, ζωγραφιστά ἔπιπλα µαζί µέ τά κυρίως ζωγραφικά ἔργα. Ἐργάζοµαι ἀσταµάτητα 8-10 ὧρες κάθε µέρα. Δέν µέ ἀπασχόλησε ποτέ ἀνταγωνιστικά τί κάνουν οἱ ἄλλοι καλλιτέχνες καί δέν δεσµεύτηκα ἀπό ἐπίκαιρες µοντέρνες τάσεις καί σχολές ἤ κινήµατα. Προσπάθησα νά δῶ µέσα µου ἐγώ τί µπορῶ νά κάνω, γι' αὐτό καί µπόρεσα νά διδαχθῶ ἀπό τήν ἀστείρευτη Ἑλληνική παράδοση καί νά ἀνακαλύψω ἐκεῖ τόσα, ὅσα νά µοῦ δώσουν λύσεις στά δικά µου ἐσωτερικά καλλιτεχνικά προβλήµατα.

   Ἡ ζωγραφική εἶναι ἕνα ταξίδι καί µία ἀπέραντη περιπλάνηση. Ταξιδεύω νοερά µέσα στό µύθο καί τή φαντασία, σ' αὐτά πού πάντα µέ γοήτευαν καί κρατοῦσαν ζωντανή τή φλόγα τῆς ὕπαρξής µου. Χάρη στή δηµιουργικότητα ξεκινῶ τή µέρα µου µέ ὄνειρα καί αἰσιοδοξία, στέκοµαι ὄρθιος µπροστά στή σκληρή πραγµατικότητα, καί κάθε στιγµή προσπαθῶ νά γίνοµαι γέφυρα συµφιλίωσης γιά ὅλες αὐτές τίς δυσκολίες καί ἀσχήµιες πού µᾶς πολιορκοῦν καί ἀποζητοῦν νά µᾶς ἐπιβληθοῦν.

   Ἔκανα τριάντα ἀτοµικές ἐκθέσεις καί ἔλαβα µέρος σέ ἀρκετές ὁµαδικές. Ἔργα µου ὑπάρχουν σέ πολλές ἰδιωτικές συλλογές στήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό. Ἔχω κάνει ἐπίσης ζωγραφιστά ταβάνια σέ µοναστήρια, ξενοδοχεῖα καί κατοικίες. Το ἔργο µου ἔχει παρουσιασθεῖ ἀπό ἐφηµερίδες περιοδικά καί την τηλεόραση. Φιλοτέχνησα ἐξώφυλλα λογοτεχνικῶν καί ἐπιστηµονικῶν βιβλίων καθώς δίσκους µουσικῆς καί ἡµερολόγια. Ἐπίσης, ἔχουν γυρισθεῖ δύο ντοκυµανταίρ, τό πρῶτο ἀπ' τόν Ἀπόστολο Κρυωνᾶ σέ παραγωγή ΕΡΤ στή σειρά «Σύγχρονοι Ἕλληνες Ναίφ ζωγράφοι» (1991), καί τό δεύτερο ἀπ' τόν Χρῆστο Ἀρώνη στή σειρά «Δηµιουργοί Πολιτισµοῦ: Θανάσης Μπακογιῶργος, Ὄνειρο, Μύθος καί Παράδοση» γιά τό 1ο Φεστιβάλ Ντοκυµανταίρ Θεσσαλονίκης (1997). Εἶµαι µέλος τοῦ καλλιτεχνικοῦ Ἐπιµελητηρίου Ἑλλάδος καί τοῦ Συλλόγου Καλλιτεχνῶν Βορείου Ἑλλάδος.

http://www.bakogiorgos.gr/erga/topia.html

H εκπομπή Εικαστικοί Δημιουργοί σας παρουσιάζει τον ζωγράφο Βασίλη Ιωαννίδη

Βασίλης Ιωαννίδης
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1948. Σπούδασε ιατρική και πήρε την ειδικότητα του ακτινολόγου. Ήταν νοσοκομειακός γιατρός ως το 1991 που παραιτήθηκε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία. Συνεργάζεται με λογοτεχνικά περιοδικά και ως κριτικός λογοτεχνίας.

H εκπομπή Εικαστικοί Δημιουργοί σας παρουσιάζει τον ζωγράφο Βασίλη Ιωαννίδη. Η ζωή και το έργο ενός καλλιτέχνη ανατρεπτικού.Ο επιστήμονας,ο γιατρός που χάριν της τέχνης θα παραιτηθεί της επιστήμης ,θα την αγκαλιάσει , και αυτή με τη σειρά της θα τον παρασύρει σε ένα ταξίδι όπου η λάμψη,το μεγαλείο και ο πλούτος των συναισθημάτων ,εναλλάσονται με το παθος που τον οδηγούν όπως καθε γνήσιο καλλιτέχνη, στο μυστικό περασμα από το εφήμερο στην αιωνιότητα...

στην εγνατια τηλεοραση  ψηφιακα στο κανάλι 31
αλλά και αναλογικά στο καναλι 64...
η εκπομπη θα μεταδοθεί ζωντανά και στο internet στο site του καναλιου www.egnatia.tv
Η ΕΓΝΑΤΙΑ Τηλεόραση και η XPERMEDIA ΣΤΗΡΊΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ
Παρουσίαση : Ντίνος Γιωτόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Παναγιώτης Περπερίδης
Μοντάζ : Θανάσης Καρακόλης
Οργάνωση Παραγωγής :XPERMEDIA www.xpermedia.blogspot.com
Παραγωγή : ΕΓΝΑΤΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

στην εκπομπή εικαστικοί δημιουργοί ο ζωγράφος Σώτος Ζαχαριαδης συνομιλεί με τον ζωγράφο Ντίνο Γιωτόπουλο

δειτε  στην εκπομπή εικαστικοί δημιουργοί τον ζωγράφο Σώτο Ζαχαριαδη ο οποίος συνομιλεί με τον ζωγράφο Ντίνο Γιωτόπουλο για τη ζωή του και το έργο του..μια εικαστική περιπλάνηση σε Ελλάδα και Αμερική,μια εικαστική ακροβασία στον κόσμο του υπαρκτού και του μεταφυσικού,μια εξομολόγηση του καλλιτέχνη για τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του και το έργο του...
στην εγνατια τηλεοραση που από σημερα εκπέμπει και ψηφιακα στο κανάλι 31
αλλά και αναλογικά στο καναλι 64...
η εκπομπη θα υπαρχει και στο internet στο site του καναλιου www.egnatia.tv